Ik ben R.
Ik ben niet dakloos, maar thuisloos.
Als je dakloos bent, heb je niets meer.
Als je thuisloos bent, heb je wel een dak:
opvang, een plek om te slapen.

Ik ben nu één jaar thuisloos,
waarvan twee weken dakloos.
Na die twee weken wist ik dat ik hulp nodig had.
Mijn maag begon te knorren.

Ik werk als vrijwilliger bij het Buurtsteunpunt.
Hier zie ik mensen en
maak ik mezelf nuttig.

Ik vind het belangrijk om mensen een helpende hand te geven.
Niet alleen als het goed gaat,
maar ook als je in zo’n rare situatie zit als ik nu.

Je kan piekeren,
je kan er over praten,
maar wat doe je er mee?

Ik zat hier op de bank,
te kijken,
en ze hadden iemand nodig.
Ik zei: ik doe het wel.
Ja, wil jij het doen?
Ja, zei ik.

Er wordt hier naar elkaar geluisterd.
Daardoor is het makkelijker om iets te delen.
Om jezelf te zijn.

 

Opgetekend op 30 april in Buurtsteunpunt.