Ik ben mevrouw Weeda.
Mevrouw Weeda – De Moor.
Mijn tweede naam, die van mijn man, houd ik er graag bij.
Hij is heel goed voor mij geweest.

Ik ben in het Coolsingelziekenhuis geboren.
Ik heb het bombardement van Rotterdam meegemaakt.
Het ziekenhuis bestaat niet meer.
Mijn oudste broer moest in de oorlog naar Duitsland,
en erna naar Indië.

Ik heb altijd in Rotterdam gewoond.
Mijn moeder heeft goed voor ons gezorgd.
Zij bleef achter met vier kinderen,
mijn vader overleed voor mijn geboorte.

We hadden het niet breed thuis,
we konden niet alles doen wat anderen deden.
Een vriendin van mij ging geregeld naar Schiedam,
ik kon dat niet.
Maar ik kreeg wel af en toe een ijsje.
Of gebak, dan ging moeder tegen sluitingstijd naar de Hema,
dan was het gebak daar afgeprijsd.

We hadden niet veel,
maar het belangrijkste was:
aan aandacht was er nooit gebrek.
Met Sinterklaas maakten mijn broers een poppenhuis voor mij,
uit luciferdoosjes.
Ze zijn er niet meer.
Mijn man ook niet.

Ik ga er regelmatig op uit.
Als je alleen bent, word je vergeetachtig.
Ik kleed mij mooi,
dat doe ik graag,
niet voor een ander,
maar voor mijzelf.

Opgetekend op 16 april in het Zelfregiehuis.